منبع: breitbart.com
تاریخ انتشار: 17 نوامبر 2022
برگردان به فارسی: آریاپرس
احمد مسعود، رهبرجبهه مقاومت ملی، در مصاحبه با روزنامه‌نگار مستقل “ترا دال”، طالبان را به‌عنوان یک گروه به شدت افراطی معرفی نموده در باره آنها گفت که خطر این گروه کمتر از گروه موسوم به ” داعش” یا دولت اسلامی نیست. او کشورهای غربی و دولت سرنگون‌شده افغانستان را به خاطر اشتباهاتی که منجر به برگشت طالبان به قدرت شد، مقصر دانست.
مسعود، از قدرت‌های خارجی خواست تا با فرستادن پول های هنگفت تحت عنوان کمک های بشردوستانه به طالبان، ناخواسته به این گروه کمک نرسانند.
او تاکید کرد که مقاومت در برابر “امارت وحشیانه” طالبان با حمایت گسترده مردم افغانستان ادامه دارد.
مسعود، پسر یک مبارز نامدار مقاومت ضد شوروی که دو روز قبل از 11 سپتامبر توسط طالبان و القاعده به قتل رسید، است که اینک رهبری جبهه مقاومت ملی افغانستان، تنها گروهی که با نبرد مسلحانه به مصاف طالبان رفته است، را دارا می‌باشد. او در گفتگو با خانم “دال”، خطر طالبان را با خطری که از ناحیه گروه تروریستی مسما به دولت اسلامی یا ” داعش” متوجه جهان است، مقایسه کرد.
مسعود گفت: «یک مثال برای من بیاورید، یک عملی که طالبان تا هنوز از انجام آن خود داری ورزیده باشند، اما در مقابل داعش آن‌را انجام داده باشد، تا برمبنای آن بتوان پذیرفت که داعش از طالبان تندرو تراند».
او افزود همانگونه که داعش – با ذهنیت، ایدئولوژی و میزان غیر قابل توصیف و تصور خشونت رفتاری یعنی مولفه های مشترک با گروه طالبان مسبب و مسئول این همه درد و رنج مردم کوبانی و عراق و سوریه اند، در مقابل طالبان نیز مسبب و مسئول درد و رنج مضاعف مردم ما هستند. پس همانگونه که مردم کوبانی، عراق و سوریه حق دارند به منظور دفاع از خود در برابر گروه دهشت افگن داعش ایستاده و به مقاومت بپردازند، ما نیز مبارزه و دفاع از خود و مردم خود در برابر گروه طالبان را حق مسلم خویش دانسته به مقاومت ادامه میدهیم.
مسعود گفت که وحشیگری و بی عدالتی‌ای که توسط طالبان اجرا و اعمال می‌شود به شدت در حال افزایش است.
او گفت: «طالبان همه وعده های شان را فراموش کردند. مردم از بدعهدی آنها و ادامه وضعیت فاجعه بار خسته شده‌اند و چیزی فراتر از حاکمیت اختناق می‌خواهند. مردم به فرا تر از نفس کشیدن می‌اندیشند و اسارت و بردگی را نمی پذیرند».
وی گفت: «طالبان عاملان اصلی فاجعه افغانستان هستند».
مسعود هشدار داد که خطر القاعده و سایر گروه های تروریستی متحد آنها که در قلمرو طالبان پناه‌گاه های امن یافته و از حمایت بی‌دریغ گروه طالبان برخوردار اند، در سه چهار سال آینده به سطح تهدید امنیتی 11 سپتامبر باز خواهد گشت.
«آنها در حال انسجام مجدد هستند. در حال جذب نیرو هستند. این گروه ها به هم‌دگر آموزش می‌دهند. آنها اکنون باور کرده اند که میتوانند هر کاری بکنند، زیرا دیگر کسی برای این‌که مانع آنها شود، به این‌جا نمی آید».
مسعود مدعی شد که امروزه حداقل 23 گروه تروریستی در افغانستان فعال هستند که این رقم بسیار بیشتر از قبل از تسلط دوباره طالبان است. با حضور هزاران جنگ‌جوی خارجی صف گروه های تروریستی فعال در افغانستان تقویت شده است. او این تهدید تروریستی رو به رشد را دلیلی دانست که دولت های غربی باید با گروه های مقاومت برای تضعیف امارت طالبان همکاری کنند.
مسعود مدعی شد که جبهه مقاومت از حمایت گسترده مردم وحشت‌زده‌ی افغانستان برخوردار است. او هم‌چنان افزود که فکر نمی‌کند که مقاومت و نبرد مسلحانه‌ی افراد او در اولین ماه های پس از خروج فاجعه‌بار امریکا از افغانستان به دستور جوبایدن، می‌توانست منجر به سرنگونی رژیم طالبان شود.
مسعود، از تریبونی که با استفاده از آن زمانی “اسلحه بیشتر، مهمات بیشتر، و تدارکات بیشتر” درخواست کرده بود، اکنون خواستار فشار بین‌المللی متمرکز بر «کشاندن طالبان به میز مذاکره» و آغاز «گفتگوی ملی» شد.
او در اینباره به خانم دال گفت: «من هیچ گونه حمایت نظامی نمی‌خواهم”. آنچه من درخواست می‌کنم توجه واقعی به وضعیت حاکم و حمایت سیاسی صادقانه است – حمایت سیاسی از مردم افغانستان در زمینه یافتن راه حل های سیاسی برای وضعیت فاجعه بار افغانستان».
به نظر مسعود، فرصت‌هایی برای چنین مذاکراتی وجود دارد؛ او خاطرنشان کرد که نارضایتی گسترده‌ای از حکومت خشن طالبان و «وعده‌های فراموش شده‌ای» کاهش خشونت در مقایسه به رژیم قبلی طالبان وجود دارد. او به گزارش‌هایی مبنی بر فرار جنگ‌جویان طالبان به تاجیکستان، پیوستن افراد طالبان به نیرو های مقاومت، یا ترک صف «جهاد دروغین» طالبان و بازگشت به زندگی قبیله‌ای اشاره کرد.
رهبر مقاومت از شیوه خروج نیرو های امریکایی و مدیریت ضعیف دولت ترامپ و جو بایدن به شدت انتقاد کرده گفت که برنامه ریزی آنها برای خروج طوری بود که به تضعیف روحیه دولت افغانستان انجامید.
او با اشاره به مذاکرات بین ایالات‌متحده و طالبان، که با کنار گذاشتن دولت افغانستان و قبل از خروج نیرو های امریکایی صورت گرفته بود، گفت: «توافق دوحه اساساً با نادیده گرفتن دولت افغانستان، ساختار حکومت را کاملاً تضعیف کرد وسبب شد بسیاری از مقامات رده اول دولت اعتماد خویش نسبت به متحدان امریکایی را از دست بدهند».
طالبان بر کنار گذاشته شدن دولت افغانستان از این مذاکرات پافشاری کردند، زیرا آن را دست نشانده ایالات‌متحده می‌دانستند.
دولت افغانستان با هدر دادن و غارت میلیاردها دالر کمک های دریافتی، اعتماد دولت امریکا را از دست داده و نزد دولتمداران امریکایی بی اعتبار شده بود. در آستانه تقرب پرشتاب طالبان بسوی کابل بود که امریکایی ها در نهایت خشم و خواری این حقیقت را بخوبی دریافتند که بخش بیشتر ارتش افغانستان زاییده تخیل بوروکراتیک و اختراع شده به منظوردریافت بودجه بیشتر بود، نه سربازان واقعی حاضر در صفوف ارتش.
مسعود؛ به این باور است که برنامه ریزی ضعیف ایالات متحده برای خروج از افغانستان عامل کمک کننده در تهاجم روسیه به اوکراین است. زیرا پس از خروج امریکایی ها از افغانستان، طوری به نظر می رسد که ایالات متحده تمایلی به پابندی به قرارهای امنیتی و مبارزه برای اصولی که در طول ماموریت 20 ساله خود در تلاش برای پیاده کردن آن در افغانستان، بود ندارد.
مسعود به‌ویژه از این‌که دولت بایدن تجهیزات پیشرفته نظامی آمریکایی به ارزش میلیارد ها دلار را رها کرد تا به دست طالبان بیفتد و طالبان از آن جنگ افزار ها برای اعمال سلطه بر مردم و سرکوب مقاومت استفاده کنند، شدیداً اظهار نارضایتی کرد. اوهمچنان تاکید کرد که طالبان از داده‌های دولتی برای یافتن منسوبین ارتش افغانستان که توسط ایالات متحده آموزش دیده بودند و روش های استفاده از تجهیزات پیشرفته نظامی که از سوی بایدن به طالبان هدیه شده است را بلد اند، شناسایی، جستجو و سپس با تهدید آنها را برای همکاری تحت فشار قرار می‌دهند..
مسعود، از شنیدن داستان تخیلی عجیب و غریب دولت بایدن که شبکه مخوف حقانی، سازمانی متشکل از جهادی ها و جنایتکاران نزدیک به القاعده را از گروه طالبان جدا می کند، ناراحت است .تعداد زیادی از اعضای شبکه حقانی به سمت های بالای رژیم طالبان از جمله رهبر این شبکه مخوف و یکی از تروریست های تحت تعقیب اف بی آی، سراج الدین حقانی به کرسی وزیر کشور دست یافته اند.
او در اینباره گفت: «نباید متردد بود که آنها همه یک‌سان اند. طالبان و شبکه حقانی ایدیولوژی و باور های مشترک دارند».
او در باره چگونگی روابط طالبان با گروه القاعده گفت: «رابطه بین القاعده و طالبان شبیه رابطه مربی و شاگرد است. و رابطه یک مربی و شاگرد که بر اساس ایدیولوژی مشترک استوار شده است ناگسستنی می باشد».
او میگوید هرچند که طالبان با غارت منابع اقتصادی افغانستان عواید زیادی به دست می‌آورند، اما با انتقاد از جامعه جهانی تاکید کرد که کمک های بشردوستانه که در اختیار امارت طالبان قرار می‌دهند، به گونه ناخواسته به افزایش عواید این گروه تروریست کمک می رسانند.
او اضافه کرد: «ما بابت میلیون ها دلار که آنها درچهارچوب کمک های بشردوستانه ارسال می کنند، واقعاً سپاس‌گذاریم. با این حال، برخی از حمایت‌های این چنینی، مثلا ارسال 40 میلیون دلار هر هفته بدون پیگیری و ردیابی، و در غیاب نهادی که مصرف این پول ها را در زمینه های بشردوستانه واقعاً نظارت کند، به طالبان قدرت سؤ استفاده را می‌دهد، و به تقویه بنیه های مالی این گروه کمک می کند».
مسعود؛ به این باور است که رژیم طالبان در زمینه های مالی از دولت مخلوع مورد حمایت امریکا نیز ناشفاف‌تر و ناصادق‌تر است. به باور او عدم شفافیت طالبان در این زمینه سبب شده است که جامعه جهانی برآورد دقیق از میزان نیازمندی مردم افغانستان به مساعدت ها بدست نیاورد و امکان سؤ استفاده طالبان از این مساعدت ها به سادگی فراهم شود. او هم‌چنین گفت که طالبان با اطمینان خاطر بخش بیشتر مساعدت های دریافتی را در اختیار حامیان شان قرار می‌دهند.
او گفت: «من معتقدم که این سیاست بسیار ضعیف است. به خوبی پردازش نشده است. آمریکا باید به وضعیت افغانستان توجه بیشتری داشته باشد، زیرا حمایت های بشردوستانه نباید به توانمند شدن طالبان یا دیگر گروه های تروریستی منجر شود.»
در اوایل ماه اکتبر،خانم لورن بوبرت، عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده امریکا، قانون جدیدی را معرفی که رژیم طالبان را به فهرست ” دولت های حامی تروریسم” درکنارکشورهای کوبا، کره شمالی، ایران و سوریه شامل می سازد.
خانم بوبرت در باره ضرورت انفاذ این مسوده گفت: «یکی از بهترین راه‌ها برای محافظت از مردم آمریکا در برابر این تروریستان، جلوگیری از جریان پول با معرفی رسمی رژیم حاکم بر افغانستان به عنوان حامی تروریسم است».
