خجسته الهام
تاشکند مرکز ازبیکستان نشستی دو روزهای را به تاریخ 25-26 جولای تحت عنوان «امنیت، رشد اقتصادی و اتصال منطقه‌ای افغانستان» با حضور داشت نمایندگان بیش از بیست کشور ، نهادهای بین المللی و با اشتراک مقامات طالبان برگزار کرده است.
این نشست که در آن اعضای طالبان-در رأس امیر خان متقی وزیر خارجه این گروه- اشتراک کرده اند، بدون دعوت از هیچ زن افغانستانی برگزار شده است. موقف طالبان از نخستین روزهای حکومت شان در قبال زنان روشن است. آنان با بستن درب مکاتب دخترانه، تعویض زنان کارکن با اعضای مرد خانواده شان بدون در نظر داشت تخصص و تجارب کاری، پافشاری روی نوع پوشش و رفتار زنان و در کل با ارایه فرمان‌های مختلف در رابطه به زنان بدون در نظر داشت پیامد‌های این رفتار در سطح ملی و بین المللی، نشان داده اند که پذیرای حضور اجتماعی زنان نیستند. این طرز تفکر طالبان احتمالِ داشتن هرگونه انتظاری از جانب آنان در مقابل زنان را به صفر میرساند. اما پرسش اینجاست که تاشکند که تصمیم گیرنده در دعوت اشتراک کنندگان این نشست بود چرا از هیچ زنی نه از داخل و نه بیرون از افغانستان دعوت نکرده است؟ آیا موضع برگزار کنندگان این نشست همسویی با طالبان در قبال زنان است یا به نحوی نشان دادن علاقه به علایق طالبان و باز کردن راه برای به رسمیت شناسی آنان؟ با آنکه برگزار کنندگان این نشست گفته اند که دعوت از نمایندگان طالبان به معنای به رسمیت شناختن آنان نیست. اما نبود هیچ اشاره‌‌ای به وضعیت زنان در آجندا و عدم حضور زنان افغانستان در نشست میتواند نگران کننده و پرسش بر انگیز باشد. جامعه جهانی با مسدود کردن پول‌های افغانستان و رسمیت ندادن به طالبان تا اندازه‌ای زنان افغانستان را زیر حمایت قرار داده است. هرچند این حمایت بی نتیجه و نا محسوس است و کوچکترین تغییری در رویکرد طالبان وارد نکرده است با آنهم با اظهارات یوناما در مورد فشار‌های بیشتر بر طالبان تا باز شدن درب مکاتب دخترانه، امیدواری پر رنگ‌تر میشد از اینکه در نهایت طالبان مجبور شوند به خواست‌های جامعه جهانی تمکین کنند. اما؛ برگزاری نشست های این چنینی و ابراز حمایت غیر مستقیم از طالبان به این شیوه میتواند وضعیت زنان افغانستان را بحرانی‌تر و نا امید کننده‌تر از قبل سازد.
