آریاپرس
شب گذشته در نشست تویتری (اسپیس) که از سوی فعالان رسانه‌ای برگزار شده بود، به مسئله جنایات بشری و نسل‌کشی از لحاظ قوانین بین الملل و مصداق‌های آن در عملکردهای طالبان در اندراب‌ها و پنجشیر و خوست‌ها به بحث گرفته شد. این برنامه، به جنایات طالبان در اندراب‌ها و خوست‌ها متمرکز بود.
در نخست، فرهاد فرامرز از گرداننده‌های برنامه گفت که پس سقوط کابل و شکل‌گیری جبهه مقاومت در ولایت‌های پنجشیر، بغلان، پروان، کاپیسا و جاهای دیگر، نبردها میان مقاوتگران و طالبان شدت گرفت. با رسیدن پای طالبان به جغرافیای مقاومت، این گروه دست به جنایاتی زدند که در تاریخ افغانستان کم سابقه بوده است که در ادامه برنامه به آن پرداخته خواهد شد. او هدف از این نشست را در سه مورد خلاصه کرد:
1- مکتوب و مستند سازی جنایات طالبان؛ که در این حصه ها گام های ابتدایی برداشته شده است.
2- کمک به نهادها و گزارشگران؛ با توضیح و گزارش دهی از این جنایات، سرنخی می شود به نهادها و افرادی که اگر بخواهند برای تحقیق این کنایات بپردازند.
3- هم صدایی؛ هیچ کاری اگر نمی توان کرد، دست کم افراد فعال در رسانه ها به ویژه شبکه‌های اجتماعی، صدای کسانی شوند که در زیر سیطره طالبان خفه شده اند و حرف زده نمی‌توانند.
فرامرز در ادامه، ضمن ارایه گزارش مختصری از جنایات طالبان در اندراب‌ها و خوست‌ها گفت که تا کنون تعداد افراد نظامی و ملکی که توسط طالبان به شهادت رسانده شده اند در اندراب ها، 75 تن و در خوست ها به تعداد 29 تن می‌رسد. او تاکید کرد که این آمار ابتدایی است و تا حالا نهایی نشده است.
پس از آن، بهروز شادمان از باشندگان خوست ضمن توضیح جنایات و نسل کشی از لحاظ قوانین بین المللی، به جزییات جنایات طالبان در خوست‌ها پرداخت. او در ابتدا« نقض فاحش ماده 3 مشترک هر چهار کنوانسیون ژنو ناظر به مخاصمات مسلحانه غیر بین المللی» را توضیح داد و گفت که در بخشی از این ماده آمده است«نقض‌های فاحش کنوانسیون‌های ژنو ، عبارت اند از کشتار عمدی، شکنجه یا رفتار غیر انسانی از جمله آزمایش‌های زیست شناختی، فراهم آوردن موجبات رنج عظیم یا صدمه شدید به جسم یا سلامتی، تخریب و ضبط گسترده اموال که ضرورت‌های نظامی آن را توجیه نمی‌کند و به صورت غیر قانونی و خودسرانه اجرا شده است، اجبار اسرای جنگی یا دیگر اشخاص مشمول حمایت کنوانسیون به خدمت در صفوف نیروهای دولت دشمن، محروم کردن عمدی اسرای جنگی یا دیگر اشخاص مشمول حمایت از حق محاکمه عادلانه و قانونی، تبعید یا انتقال غیر قانونی یا حبس غیر قانونی، گروگان گیری و …
آقای شادمان در بخش دیگری از سخنانش، گفت که اکثریت مواردی که منحیث جنایات جنگی شناخته شده، در عملکردهای طالبان هم در پنجشیر، اندراب‌ها و خوست‌ها به وضوح دیده شده است. او به قتل‌های بیشمار طالبان در پنجشیر، اندراب و خوست اشاره کرد و به گونه‌ی موردی از جمله قتل دسته‌جمعی خانواده داکتر زین‌الدین احسان در اندراب یاد کرد که در آن حادثه شش تن از اعضای خانواده داکتر احساس به شمول خودش توسط طالبان تیرباران شدند. هم چنان به طور نمونه از جنایات طالبان، به شکنجه و آزار و اذیت غیر نظامیان در خوست ها اشاره کرد: طالبان در خوست ها مردم را به اتهام این که عضوی از اعضای خانواده شان با مقاومت همکاری کرده است/می‌کند، مورد شکنجه و بدرفتاری قرار داده اند. او از شکنجه ارباب قدیر نام برد. ارباب قدیر که چندماه پیش توسط طالبان مورد شکنجه های فراوان قرار گرفت و تا حدی به او صدمات عمیق بوده است که احتمال قطع شدن پایش میرود. او هم‌چنان از تخریب، غصب خانه‌های مردم، کوچ اجباری، گروگان گیری و حبس های غیرقانونی و … منحیث جنایات طالبان در خوست و اندراب‌ها یاد کرد.
سپس، نورالله احمدی از باشنده‌های اندراب، به جزییات قتل‌ها و جنایات طالبان در اندراب‌ها پرداخت. احمدی گفت طالبان در اندراب‌ها از هیچ جنایتی دریغ نکردند و نمی‌کنند. او فهرست مفصلی از جنایات طالبان در اندراب ها را به خوانش گرفت و از قتل های دسته جمعی و تیرباران کردن افراد ملکی گفت.
او به جزییات حادثه غم انگیز قتل دسته‌جمعی خانواده داکتر زین الدین احسان پرداخت: طالبان او و خانواده اش را بخاطر این که داکتر بوده و در اندراب‌ها به زخمی‌های جنگی رسیدگی کرده است، تیرباران کردند که به شمول داکتر زین الدین، همسر، دو دختر و یک پسر و یک تن از بستگانش را نیز تیرباران کرده بودند و در این حادثه، یک دختر و یک پسر و نواسه داکتر احسان زخم برداشته بود.
او گفت که طالبان در جریان تلاشی‌های خانه به خانه، افرادی را از خانه بیرون کرده، با خود بردند و بعدش تیرباران کردند که از جمله از کسانی مثل انجنیر ضیا احمدی که تازه از دانشگاه فارغ شده بوده و عبدالفواد اندرابی نام برد که آوازخوان محلی بوده است. او هم‌چنان از سرمعلم مکتبی به اسم«عبدالله خان» یاد کرد که هیچ فعالیتی به جز از پرداختن به تعلیم و تربیت نسل جوان نداشته است، اما گروه خوناشام طالبان او را بی رحمانه به قتل رساندند. به همین‌گونه، از کسانی به نام‌های پیمان و نورآغا یادآور شد که در مسیر راه از«موتر» پیاده شان کرده و بعدا تیر باران شده اند.
بانو آرزو نوبهار از فعالان مدنی نیز از سخنرانان این برنامه بود. او نیز از جنایاتی که به اعضای خانواده اش توسط طالبان صورت گرفته است گفت و هم‌چنان به مبارزه علیه گروه تروریستی طالبان تاکید کرد. بانو نوبهار از همه کسانی که بیرون از کشور زندگی می‌کنند و خود شان را متعلق به حوزه مقاومت می‌دانند خواست که مقاوتگران را در هر عرصه‌ای کمک نمایند تا آن‌ها بتوانند مستحکم تر بایستند.
بانو شبنم شهپر که از گرداننده های برنامه بود، در اخیر برنامه تاکید به ادامه چنین نشست‌هایی با موضوعیت مقاومت داشت. او گفت که چندی پیش چنین برنامه‌ای زیر عنوان«جنایات طالبان در پنجشیر» داشته اند که به استقبال زیادی از سوی دوست داران و هوا داران مقاومت رو به رو شده است. بانو شهپر تاکید کرد که هدف کلی ما از برگزاری این نشست‌ها، حمایت از جبهه مقاومت از هر راه ممکن و هم‌چنان برملا سازی و مستند سازی جنایات طالبان است.
