دفتر نی، حمایت کننده رسانه‌های آزاد که اخیراْ فعالیت‌های خویش را در راستای حمایت از آزادی بیان، رسانه‌های آزاد و خبرنگاران دوباره آغاز کرده است، طی اعلامیه‌ای که به مناسبت هژدهمین سالگرد شهادت خانم ذکیه ذکی، بنیان‌گذار رادیو صدای صلح نشر کرده است، بانو ذکیه ذکی را خبرنگاری توصیف کرده است که با رادیو، می‌خواست صلح را به ارمغان بیاورد.
نی در اعلامیه‌ای خویش تذکر داده است که «خانم ذکی با ایجاد اولین رادیو زیر نام “صدای صلح” در زمان مقاومت اول در ساحه‌ی محدود مقاومت‌گران، درحالی که طالبان تمامی رادیوها و تلویزیون‌ها را در افغانستان بسته بودند نقطه‌ی عطفی در تاریخ رسانه‌های افغانستان شد.»
در این اعلامیه هم‌چنان به حادثه‌ای دلخراش شهادت بانو ذکی اشاره شده و آمده است: «ذکیه ذکی رئیس رادیوی صدای صلح جبل‌السراج در تاریخ 15 جوزای سال 1386 درحالی که در کنار فرزند خوردسال‌ش و در خانه‌اش در جبل‌السراح پروان در بستر خواب بود، تیرباران شد.»
محترم صدیق الله توحیدی که در زمان شهادت خانم ذکی در دفتر نی کار می‌کرد، طی اظهاراتی بیان داشت «نه حکومت محلی پروان و نه دولت مرکزی هرگز به صورت جدی پرونده شهادت بانو ذکی را پی‌گیری نکردند و لذا قضیه شهادت این بانوی شجاع تا امروز مرموز و مکتوم باقی ماند.»
در اعلامیه‌ای نی هم‌چنان آمده است: « نی در تبعید در حالی هژدهمین سال‌مرگ خانم ذکیه ذکی را یادآوری می‌کند که طالبان دوباره بر اریکه‌ی قدرت نشسته، ریشه‌ی رسانه‌های آزاد را خشکانده و جامعه را در سکوت کامل نگه‌داشته اند. آزادی بیان و رسانه‌ها که روزی مایه‌ی مباهات هر شهروند افغانستان بود، حالا دیگر خبری از آن نیست و کارمندان رسانه‌یی افغانستان در بدترین حالت ممکن و زیر فشارهای گوناگون زندگی می‌کنند. تعدادی در زندان‌های طالبان به‌سر به‌سر می‌برند و تعدادی دیگری محصور در جغرافیای بزرگی به‌نام افغانستان خود را در زندانی بزرگ می‌بینند. رسانه‌ی آزاد دیگر وجود ندارد و آن‌چه به‌نام رسانه‌ی آزاد است، بلندگوتر از بلندگوهای طالبان شده و بر طبل طالب می‌کوبند. خبرنگارانی که در بیرون از کشور و در کشورهای هم‌سایه هستند، هرروز با خطر تسلیم‌دهی به طالبان روبه‌رو هستند که آخرین مورد آن در دو روز اخیر زندانی شدن نصیراحمد بهروز و ذکی ساپی است که از سوی حکومت پاکستان در اسلام‌آباد زندانی شده اند و بیم آن می‌رود که به طالبان سپرده شوند.»
در این اعلامیه نی فراخوانی نیز دارد. در بخش آخر اعلامیه، نی از همه نهادهای حقوق بشری خواسته است «تا با توجه به وضعیت رسانه‌ها و آزادی بیان در افغانستان، دست آسیب‌پذیرترین افراد را که همانا کارمندان رسانه‌یی افغانستان هستند، بگیرد. هم‌چنان این‌نهاد از تمامی سازمان‌های دخیل در راستای حقوق بشر و به‌ویژه حق آزادی بیان می‌خواهد تا روز پانزدهم جوزا را به‌پاس خدمات بی‌شائبه‌ی خانم ذکیه ذکی، به‌نام روز صلح و رسانه مسما کنند.»
دفتر نی در این اعلامیه هم‌چنان خبر از بازگشت خویش داده است، بازگشتی که بدون شک برای خبرنگاران و رسانه‌های افغانستان مایه‌ای دل‌گرمی است.
