منبع: The Print
برگردان به فارسی: آریاپرس
دهلی نو: برخی منابع نزدیک به طالبان اظهار داشته اند، در حالی که این گروه همچنان از تحصیل برای دختران بالاتر از صنف ششم جلوگیری می کنند، دختران ده‌ها تن از رهبران ارشد طالبان در مکاتب دوحه، پیشاور و کراچی آموزش می‌بینند.
دختران رهبران طالبان در دانشگاه های خارجی در رشته پزشکی تحصیل کنند و فوتبال بازی میکنند.
این رهبران شامل قلندرعباد وزیر صحت، شیرمحمد عباس استانکزی معاون وزیر امور خارجه و سهیل شاهین سخنگوی وزارت امور خارجه امارت خود خوانده طالبان هستند.
سخنگوی امارات اسلامی، وزیر بهداشت، معاون وزیر امورخارجه در میان آن عده از رهبری طالبان قرار دارند که دختران خود را به مکاتب پاکستان و قطر فرستاده اند.
یک منبع آگاه گفت که دو دختر و سه پسر سهیل شاهین در مدارس دولتی دوحه، محل استقرار دفتر سیاسی امارت اسلامی، تحصیل می کنند. منبع گفت که دختر بزرگتر سهیل شاهین برای تیم مدرسه اش فوتبال بازی می‌کرد.
منابع گفتند که قلندر عباد که خود پزشک آموزش دیده و دارای مدرک از دانشگاه ننگرهار و انستیتوت علوم پزشکی پاکستان، اسلام آباد است، زمینه آموزش پزشکی برای دخترش که اکنون به عنوان پزشک در اسلام آباد کار می کند، را فراهم کرده است.
به گفته منابع، دختر استانکزی تحصیلات پزشکی خود را پس از ختم دوره لیسه، در یک مدرسه معروف در دوحه به پایان رسانده است.
روزنامه تلاش کرده تا با دفتر سلیم شاهین سخنگوی طالبان تماس گرفته و در این باره نظر او را جویا شود، اما تماس‌ها بی پاسخ ماند.
سال گذشته پس از تصرف افغانستان، مقامات امارت اسلامی – همان‌گونه که طالبان این کشور را می نامند – بارها قول دادند که زمینۀ آموزش برای دختران را فراهم سازند، اما ساعاتی پس از بازگشایی مدارس در 23 مارس سال روان، تصمیم خود را تغییر دادند.
بلال کریمی سخنگوی طالبان گفت که «رهبری آنها اخیراً جلسه‌ای برگزار و در مورد مدارس دخترانه به تفصیل بحث کردند و در پایان آنها تصمیم گرفتند مدارس را تا جلسه بعدی تعطیل نگه دارند.»
امارات اسلامی هم‌چنین زنان شاغل را خانه‌نشین ساخته و امکان سفر بدون اقوام مرد برای آنان را محدود کرده است. سال گذشته، وزارت امر به معروف و نهی از منکر امارات اسلامی پوسترهایی را در سرتاسر کابل نصب کرد که زنان را به پوشیدن برقع تشویق می‌کرد، هرچند که تا هنوز هیچ دستور رسمی در مورد نوع پوشش زنان صادر نشده است.
رهبران امارات اسلامی سال گذشته مدعی شدند که علاوه بر مشکلات مربوط به برنامه‌های درسی و یونیفورم، با کمبود بودجه برای وزارت معارف نیز مواجه اند.
با این حال، در ماه ژانویه، تام وست، نماینده ویژه ایالات متحده برای افغانستان، گفت که در صورت بازگشایی مدارس برای دختران، دولت امریکا حقوق معلمان را پرداخت خواهد کرد.
یک منبع دیپلماتیک گفت که فرزندان چند تن از وزیران و کارمندان ارشد امارات اسلامی، اکنون در مدارس «اقراء» که آمیزه‌ای از آموزش مدرن با موضوعات اسلامی را ارائه می‌دهند – در پیشاور و کراچی تحصیل میکنند.
دخترانِ حداقل چهار عضو کمیسیون قدرتمند نظامی طالبان، پیش از تصرف کابل در سال گذشته در مدارس اقراء تحصیل کرده‌اند.
مدارس اقراء مضامینی را که به طور سنتی در مدارس دینی تدریس میشود با مضامینی مانند انگلیسی، علوم و آموزش کمپیوتر ترکیب میکنند. یکی از اعضای هئیت مدیره این مدرسه گفت که بیشتر آنهایی فرزندلن شانرا به مدرسه اقراء میفرستند آرزو دارند « فرزندانشان را مسلمان واقعی تربیت کنند».
سباوون صمیم پژوهشگر مسایل طالبان، در گزارشی که اوایل سال جاری منتشر ساخت، فاش کرد که یکی از فرماندهان طالبان مدرسه دخترانه خصوصی خود را به سبک اقراء در کویته اداره می‌کرد و دروس سنتی مدرسه دینی را با کلاس‌های ریاضی، علوم و انگلیسی می آمیخت.
در این گزارش فاش شده است که رهبران ارشد طالبان «زوجه»های دوم تحصیل کرده اختیار کرده اند.
روند ازدواج با زنان تحصیل یافته هم‌چنین برخی از مقامات و فرماندهان میان رتبه طالبان را نیز در بر میگیرد که همسر اول خود را به دلیل روستایی بودن، بی سواد بودن و «عقب‌مانده» بودن – مناسب زندگی شهری که برخی از آنها در دوران تبعید تجربه کرده اند و پس از تسلط کابل در انتظار آنها بود، از نظر انداخته اند.
گمان می‌رود که آن عده از کارگزاران طالبان که دختران خود را در خارج از افغانستان آموزش می‌دهند، در حمایت از آموزش دختران در شوراهای داخلی طالبان موضع گرفته باشند.
منبع تاکید کرد که شاهین و استانکزی علیه تصمیم امارت اسلامی برای تعطیلی مکاتب دخترانه بحث کرده اند. سال گذشته، شاهین گفت که سیاست‌های امارت اسلامی تضمین کرده است که «دختران اجازه خواهند داشت تا به مکتب و بالاتر از آن به دانشگاه بروند».
گمان می‌رود که گروه حامی آموزش دختران از حمایت اسلام گرایان با پیشینه تحصیل در مدارس دینی مانند سراج الدین حقانی، معاون امارات اسلامی برخوردار بوده است. منبع می افزاید که حقانی از حمایت عبدالغنی برادر معاون نخست وزیر و محمد یعقوب وزیر دفاع برخوردار است.
هفته گذشته، عده یی ازعلمای دینی درخواست برای بازگشایی مدارس دخترانه را با این استدلال مطرح کردند که آموزش زنان مورد تایید شریعت و کتاب مقدس مسلمانان است.
مخالفت با تحصیل دختران
با این حال، اقلیت طرفدار آموزش بانوان با مخالفت و مقاومت سنت گرایان پشتون ولسوالی‌های جنوبی افغانستان که بر دولت تسلط دارند، مواجه شده است.
سنت‌‌گرایان استدلال میکنند که از کمک‌های انکشافی بعنوان وسیله باج گیری از طالبان در بحث تحصیل دختران استفاده میشود. آنها هم‌چنین ادعا میکنند که از موضوع تحصیل دختران برای باج‌گیری از امارت اسلامی در مسایل مربوط به کمک‌ها و ایجاد تفرقه در صفوف آنها استفاده میشود.
منابع دیپلماتیک می گویند که مخالفان کلیدی تحصیل دختران شامل رئیس امارات اسلامی، هیبت الله آخوندزاده، عبدالحکیم لوی سارنوال و نور محمد ثاقب وزیرحج و اوقاف امارت خود خوانده طالبان هستند.
محافظه کاران امارات اسلامی درباره مسایل اخلاقی نیز ابراز نگرانی کرده اند. آنها به مسائلی چون آموزگاران مرد که به دانشجویان دختر آموزش می‌دهند، نوع پوشش دختران و جدا نگه‌داشتن دانشجویان پسر و دختر در دانشگاه را از موارد مهم که مانع بازگشایی مکاتب دختران میشود، می‌دانند.
سال گذشته، عبدالباقی حقانی، وزیر آموزش عالی امارت اسلامی، گفت که آموزش دانش عصری برای رژیم جدید ارزش چندانی ندارد، و مدعی شد که مطالعات مدرن ارزش کمتر نسبت به علوم دینی دارد. او وعده استخدام معلمان آراسته با «اخلاق اسلامی» را داد.
مسئله تحصیل دختران در افغانستان، موضوع منازعه برانگیز بوده است به گونه‌یی که تلاش‌های امان الله خان برای بنیانگذاری مکاتب بانوان در 1920 و اصلاحات و اقدامات در زمینه آموزش بانوان از سوی دولت طرفدار اتحاد جماهیر شوروی که در سال 1978 قدرت را به دست گرفت، به مقاومت خشونت‌آمیزعلیه هر دو رژیم منجر شد.
پس از ۲۰۱۱ و ایجاد یک حکومت دموکراتیک مخالفت با تحصیل دختران در بخش‌هایی از مناطق روستایی افغانستان همچنان گسترده بود.
سازمان ملل متحد، در بررسی چگونگی آموزش بانوان اشاره کرد که تعداد دختران در موسسات آموزش‌های عالی از حدود 5000 تن در سال 2001 به حدود 90000 در سال 2018 افزایش یافته بود.
در تلاش برای جلب رضایت والدین محافظه کار، 16 درصد مدارس برای دانش آموزان دختر اختصاص داده شد اما با این وجود فقط 36 درصد از معلمان دبیرستان زن بودند که اکثریت آنها در مناطق شهری متمرکز شده بودند.
