آریاپرس
لتامنگیشکر، هنرمند بزرگ هند به تاریخ ششم فبروری 2022 در بیمارستانی در ممبی جان سپرد. لتامنگیشکر که در هند به لتا دی‌دی (خواهر بزرگ لتا) معروف است، در طی 92 سال عمر خویش حدود بیش از چهل هزار آهنگ در آرشیف های هندوستان ثبت کرده است. دوستداران و علاقمندان آوازش او را سرسواتی، الهۀ دانش، موسیقی و هنر لقب داده بودند.
در مراسمی که برای به آتش سپاری این هنرمند بزرگ برگزار شده بود، ناریندرا مودی نخست وزیر هند و همه اعضای بلندرتبۀ حکومت او به شمول اکثریت هنرمندان و دست اندرکاران صنعت سینمای بالیوود شرکت کرده بودند، تا عرض احترام کرده باشند به هنرمند بزرگی که در هند همچون یک الهه مورد ستایش و تقدیر قرار داشت.
ناریندرا مودی، نخست وزیرهندوستان در صفحه تویترش نگاشته است که جای لتا منگیشکر در میان مردم هند خالی خواهد بود و هیچ کسی جای او را پر کرده نخواهد توانست. هیمامالانی، ستاره معروف سینمای هندوستان در صفحه فیس بوکش نگاشته است: «ششم فبروری یک روز سیاه است».
حکومت هند دو روز عزای سراسری را در هند به مناسبت وفات لتامنگیشکر اعلان کرده است.
مردم افغانستان که از دهه ها بدین سو به فلم ها و آهنگ های هندی علاقمند اند، به آهنگ های ماندگار و جاویدان لتا دی‌دی عشق می‌ورزند. شبکه های اجتماعی کاربران افغانستانی پر از پیام های سوگ و اظهار اندوه کاربران در مرگ لتامنگیشکر است.
حسین پرواز استاد دانشگاه، با نشر آهنگی از لتامنگیشکر در صفحۀ فیسبوک خود نوشته است:
«لتا، دی‌دی، لتاجی، لتا منگیشکر بزرگ‌ترین و با افتخار ترین پلی‌بک خواننده سینمای هند پس از عمری ۹۲ سال پربار رفت و جاودانه شد. آه اگر لتا نمی بود، من و بیشتر از شما عزیزان لحظات مختلف عمر خود را چگونه می گذشتاندیم. آرام بخواب، که‌در میلیون‌ها ذهن و ذخیره، زنده هستی.»
نقشبند حیدری، فرزند استاد حیدری وجودی که نقاش هنرمندی است با نقاشی تصویری از لتا منگیشکر شعری را که به مناسبت وفات این هنرمند سروده است، نشر کرده است.
به یاد هنر والا و صدای جادویی زنده یاد لتاجی آوازی که در لحظه های ظریف و لطیف عاطفی نوازشگر روان و تسلی بخش جانهای درد آشنا و محرم بود و هست! این سروده و چهره پردازی سریع امروز بی تکلف به ظهور پیوست و نقش بست .یادش گرامی باد!
نایی شکست، نغمه سرایی خموش شد
سوری عشق، صور صدایی خموش شد
بانگ بلند مهر سرود رسای شوق
خنیاگر خجسته نوایی، خموش شد
صد نیستان به سینه نهان داشت ناله‌اش
آواز سبز روح فزایی، خموش شد
منزل کجا برند دگر رهروان راه
ای محرمان که بانگ درایی خموش شد
چشم هنر گریست شبستان درد را
شمعی که داشت نور و ضیایی خموش شد
ای وای آفتاب سرود و صدای شرق
یکباره در غروب فنایی خموش شد
