آریاپرس
به تاریخ 17 دلو سال 1401 حوالی نیمه شب به وقت ترکیه زلزله‌ی به شدت 7.8 درجه به مقیاس ریشتر مناطق جنوبی ترکیه، غرب آسیا و شرق مدیترانه را تکان داد که سبب تلفات جانی و خسارات مالی در کشور های ترکیه و سوریه گردید.
این زمین‌لرزه که پس لرزه های قدرت‌مندی نیز در پی داشت، آسیب های زیادی به یازده شهر ترکیه و مناطق سرحدی سوریه رساند. اکنون که هفت روز از این حادثه غم‌انگیز می‌گذرد، گفته می‌شود که تعداد کشته شده‌گان این حادثه نزدیک به سی هزار رسیده است.
از سال ها بدین سود تعدادی زیادی از مهاجرین افغانستانی در ترکیه زنده‌گی می‌کنند که بخش قابل توجه آن‌ها در شهر های حیات به سر می‌برند که زمین لرزه بیشترین آسیب را به آن‌ها زده است.
گزارش‌گر آریاپرس برای ملاقات با تعدادی از خانواده ها که توانسته بودند خود را از مناطق زلزله‌زده به شهر انقره پایتخت ترکیه برسانند رفته و جویای احوال آن‌ها گردیده است.
آقای قربان‌علی با هفت عضو خانواده خود از شهر مالاتیا به انقره آمده است. او چشم دید خود را از این حادثه این‌گونه قصه می کند: «ساعت 4:17 صبح بود که زمین لرزه اتفاق افتاد، ما به عجله بیرون خانه شدیم هوا تاریک و سرد بود و برف می‌بارید. ساختمان های اطراف ما در حال شکست کردن بودند. به شمول آپارتمان خود ما همه خانه ها غیرقابل مسکن شدند. همه مال و دارایی خود را از دست دادیم. حتا قادر نبودیم که جراب و بوت خود را بگیریم.»
یک مهاجر دیگر که او نیز از مناطق زلزله‌زده فرار کرده و به انقره آمده است، اظهار می‌دارد که افراد زیادی به دلیل خرابی راه ها نتوانستند خود را از شهر های آسیب دیده بیرون بکشند. او می‌گوید که شفاخانه های شهر پر از زخمیان شده بود و بیرون از تعمیر اصلی شفاخانه در محوطه سبز به درمان بیماران می‌پرداختند؛ چون اکثر ساختمان ها فروریخته و یا ترک برداشته بودند، که این امر آن‌ها را غیرقابل استفاده ساخته بود.
قربان‌علی که توانسته است با صد ها مشکل خود را تا انقره برساند، اظهار می‌دارد که شاهد زیر آوار رفتن دوستان و همسایگانش بوده است. او از بی‌سرنوشتی و بی‌سرپناهی شکایت دارد، و می‌گوید که حالا نمی‌داند به کجا برود چون نه خانه دارد، نه پول و نه دوست و اقاربی.
در روزهای پس از این حادثه در کنار دولت ترکیه، کشورها و نهادهای کمک کننده‌ی زیادی برای کمک به آسیب دیده‌گان اظهار همکاری کرده اند. یکی از این نهاد ها «انجمن آموزشی، همکاری و همبستگی دیار خراسان» است که جانب تعدادی از مهاجران افغانستانی در شهر انقره ایجاد شده است.
عبدالرازق تورکسوی مسئول این انجمن اظهار می‌دارد که به مجرد آگاهی حاصل کردن از این حادثه و ابعاد آن، همکاران آن‌ها دست به کار شده اند تا به آسیب دیده‌گان این زمین لرزه، به ویژه به مهاجرین افغانستانی کمک های بشردوستانه ارایه کنند. آقای تورکسون می‌گوید: «زلزله در شهر های قهرمان ماراش، حتای، آدی، یامان ، شانلی عرفه، مالاتیا، آدانا، غازی آنتپ، دیار بکر،عثمانیه و کیلیس بیشترینه صدمات را رسانده است. تنها در شهر حتای نفوس افغانستانی های ساکن در آن‌جا به بیش از 8 هزار نفر می‌رسد که با ایجاد کمیسیون کوشش کردیم به مشکلات شان رسیدگی صورت بگیرد. در نخستین روز پس از حادثه ما توانستیم یک موتر باربری مواد خوراکه، کمپل و لباس به مناطق آسیب دیده ببریم و میان آسیب دیده‌گان توزیع کنیم». انجمن آقای تورکسون در قسمت هماهنگ ساختن کمک های سایر افغانستانی های مقیم ترکیه نیز فعالیت می‌کند.
آقای تورکسون می‌گوید انجمن دیار خراسان یک انجمن مردمی بوده که از طرف مردم ایجاد گردیده است. کمک هایی که از طرف این انجمن صورت گرفته است به همکاری اعضای انجمن، مردم، سیاست‌مداران و تاجران جمع‌آوری شده است.
تا هنوز شمار دقیق تلفات مهاجرین افغانستان مشخص نشده است اما گفته می‌شود که در حدود 300 نفر کشته 450 نفر زخمی و صدها خانواده بی‌خانمان و بی سرپناه شده اند.
در پی این زمین لرزه که به باور کارشناسان در صد سال اخیر در ترکیه بی‌سابقه بوده است، دولت ترکیه 7 روز عزای ملی و سه ماه حالت اضطرار در 11 شهر این کشور اعلان کرده است.
