برگردان به فارسی: عبید مهدی
آقای امانوئل ماکرون
رئيس جمهوری فرانسه
خانم روبرتا متسولا
رئيس پارلمان اروپا
آقای جوزپ بورل
نماینده عالی اتحادیه امور خارجه
و سیاست امنیتی
آقای رئیس‌جمهور،
بانو رئیس پارلمان اروپا،
آقای نماینده عالی اتحادیه امور خارجه و سیاست امنیتی،
از زمان خروج شتاب‌زده نیروهای مسلح ایالات‌متحده آمریکا، ناتو و تعطیلی سفارتخانه‌ها و دفاتر نهادهای بین‌المللی در پی سقوط کابل و تصرف کابل توسط طالبان، هفت ماه می‌گذرد.
جامعه بین‌المللی شاهد خروج دسته‌جمعی بیش از چهار میلیون شهروند افغانستان بوده که از درگیری و خشکسالی بی‌سابقه فرار نموده‌اند. به گفته سازمان ملل متحد، یک «بحران بشری و فروپاشی اقتصادی» بی‌سابقه نزدیک به بیست و چهار میلیون شهروند افغانستان را که با « سطوح شدید گرسنگی» مواجه هستند، تحت تأثیر قرار داده و نزدیک به ده میلیون نفر از آنها «در معرض خطر گرسنگی» قرار دارند. دختران کوچک در بازارها به تعداد انگشت‌شماری دلار به فروش می‌رسند و تجارت اعضای بدن در پس‌زمینه این وضعیت ناگوار رشد می‌کند.
بسیاری از مردم افغانستان همچنان در مرز کشورهای همسایه جمع شده‌اند. از کشورهای خود فرار می‌کنند و نومیدانه درخواست پناهندگی می‌کنند.
طالبان وعده‌های متعددی برای به‌دست آوردن حمایت مالی و به رسمیت شناختن رژیم خود دادند تا دیگر در فهرست کشورهای مشمول تحریم آمریکا و سازمان ملل متحد قرار نداشته باشند و بتوانند آزادانه فعالیت کنند.
امروز می‌بینیم که با اقدامات سرکوبگرانه پی‌درپی، فشار سنگینی بر سر مردم افغانستان و به‌ویژه بر سر زنان آورده. بنابراین اقوام مختلف به‌طور فزاینده‌ای به حاشیه‌های جامعه رانده می‌شوند و زنان تقریباً در محدوده زیستگاه خود نگهداری می‌شوند.
مشاهده به این ترتیب است:
آموزش
اکنون مکاتب برای دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ۷ مکتب بسته است. نزدیک به دو صد روز پس از بازگشت طالبان، وعده بازگشایی مدارس برای دختران در ۲۳ مارچ داده شده بود. صبح زود، بازگشایی کوتاهی آغاز سال تحصیلی نمایش داده شد، زمانی کوتاه تا دختران طعم خوشحالی بازگشت به مدرسه، کلاس و دوستانشان را بچشند.
سپس طالبان نظر خود را تغییر دادند و مکاتب را بستند و همه این دانش آموزان را در آشفتگی عمیق فروبردند. این اقدام غیرانسانی، از مدرسه راندن و از آینده محروم ساختن میلیون‌ها دختر، یک تراژدی واقعی است که آنها را در ناامیدی قرار داده و حتی باعث خودکشی‌ها شده.
طالبان برای این چرخش نظر شان، عدم انطباق پوشش دختران با حجابی لازم که آنها از شریعت تفسیر می‌کنند را دلیل می‌آورند. اما طالبان در درجه اول از این وضعیت برای باج‌گیری و درخواست به رسمیت شناختن رژیم خود در بدل بازگشت دختران به مدرسه استفاده دارند.
برخی از دختران نوجوان انقلابی به طور خودجوش شروع به تظاهرات در خیابان ها کردند. البته والدین به شدت نگران سرنوشتی هستند که ممکن است طالبان برای آنها در نظر گرفته باشند، با توجه به آنچه قبلاً برای زنانی که برای مطالبه نان، کار و تحصیل تظاهرات کرده بودند، اتفاق افتاده است.
دختران دانشگاه که با آزار و اذیت طالبان در محوطه دروازه‌ها و داخل دانشگاه مواجه اند، میگویند که طالبان آنها را تحقیر نموده، به آنها ظلم می‌نمایند و مدام آنها را تهدید به اخراج از دانشگاه می‌کنند.
به تمام این ممنوعیت‌ها، اعلام بسته شدن دانشگاه‌ها به روی دختران در ماه رمضان اضافه می‌شود به این بهانه که حضور آنها در مکان‌های عمومی می‌تواند باعث شکستن روزه جنگجویانی شود که ممکن است با آنها روبرو شوند.
زندگی خانوادگی
تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها به مکان‌های عمومی نیز گسترش‌یافته است. درواقع، تازه آگاه شدیم که پیاده‌روی در پارک‌ها چهار روز در هفته برای مردان و سه روز در هفته برای زنان مجاز است. این بدان معناست که خانواده‌ها دیگر نمی‌توانند دورهم جمع شوند و در پارک‌ها معاشرت کنند.
رسانه‌ها و ارتباطات
رسانه‌های خارجی از ۲۷ مارس تا کنون در افغانستان قابل‌دسترسی نبوده‌اند. شش میلیون شهروند افغانستان از این طریق اخبار را تعقیب می‌کردند. استفاده از تلفون های هوشمند در دانشگاه ممنوع است و در مکان‌های عمومی به‌دقت نظارت می‌شوند. آنها باید با تلفون های همراه معمولی جایگزین شوند تا مردم در شبکه‌های اجتماعی ارتباط برقرار نکنند.
طالبان تهدید به قطع نمودن اینترنت کرده‌اند.
ممنوعیت ها
رفت و آمد
از زمان ایجاد مجدد وزارت امربه‌معروف و نهی از منکر که جایگزین وزارت امور زنان شد، جنگجویان از طریق بلندگو تعداد فزاینده‌ای از دستورات را برای اجرای احکام شرعی باهدف هر چه بیشتر محدود کردن آزادی‌های اساسی مردم پخش می‌کنند، به‌خصوص آزادی‌های اساسی زنان.
چندین ماه است که قانون منع سفر تنهایی زنان اعمال می‌شود و شرایط غیرقابل‌تصوری را برای کسانی که بدون شوهر، بدون پسر یا بدون پدر هستند ایجاد کرده؛ چه برای رفتن به سرکار، برای کسانی که هنوز می‌توانند، چه برای دیدار با خانواده‌هایشان یا رفتن به دکتر. و از اواخر ماه مارس، کسانی که می‌خواهند در داخل کشور پرواز کنند، از سوارشدن به هواپیما منع شده‌اند.
کار
قبل از بازگشت طالبان، یک‌چهارم کارمندان مؤسسات دولتی زن بودند. امروز، آنها هنوز نمی‌توانند به سرکار بازگردند، و به‌تدریج توسط مردان یا نادر زنان حامی طالبان جایگزین می‌شوند.
یک وضعیت بحرانی و قبلاً غیرقابل‌تحمل برای زنانی که مسئولیت خانواده را بر دوش دارند.
حقوق بشر
غارت، ضرب و شتم، آدم‌ربایی، حبس، تجاوز جنسی، ناپدید شدن، نقض حریم خصوصی توسط جنگجویان طالبان از طرف نهادهای ناظر بر حقوق بشر در افغانستان گزارش شده است. این جنگجویان منحصراً مرد هستند و بدون همراهی زنان به خانه‌هایی زنان وارد می‌شوند تا این بدرفتاری‌ها را انجام دهند. این نشان‌دهنده فرصت‌طلبی آنها در تفسیر از شریعت و قرار گرفتن زنان و دختران در یک وضعیت آسیب‌پذیری جدی است.
این تمام ماجرا نیست. طالبان به‌طورکلی از زندگی، کار و آموزش مردم افغانستان به‌ویژه زنان جلوگیری می‌کنند.
آقای رئیس جمهور، خانم رئیس پارلمان اروپا و آقای نماینده عالی اتحادیه در امور خارجی و سیاست امنیتی، در ۳ ژوئیه ۲۰۱۹ نامه ای را با امضای مشترک ۷۵ عضو هر دو اتاق قانونگذاری برای شما فرستاده بودیم. در این نامه خطرات ناشی از بازگشت طالبان را به شما گوشزد نموده بودیم.
اوضاع ساعت‌به‌ساعت بدتر می‌شود و حلقه روزبه‌روز در اطراف زنان افغانستان تنگ‌تر می‌شود.
جنگ اوکراین یک تراژدی بی‌سابقه در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم است. توجه به‌طور مشروع معطوف به این منطقه است که به حمایت فوری ما نیاز دارد. اما افراد زیادی در سایر نقاط جهان از این وضعیت سوءاستفاده نموده و بااحساس مصونیت مرتکب بدرفتاری‌ها می‌شوند.
به این ترتیب، قربانی‌ها نامرئی می‌شوند. ما شاهد افزایش فضاهای با بی‌ثباتی بسیار شدید در سراسر جهان هستیم. مناطق که جنایات سنگین بدون مجازات و در سکوتی کرکننده انجام می‌شود.
ازآنجایی‌که امسال فرانسه برای جشن گرفتن یک قرن دوستی فرانسه و افغانستان به‌ویژه با ایجاد لیسه دخترانه ملالی آماده می‌شود، به نظر ما زمان آن فرارسیده که با سازمان ملل و شرکای آن بیشتر همکاری کنیم تا کار موثرتری انجام شود. ما معتقدیم که تعلیق تلاش‌ها برای عادی‌سازی روابط با طالبان، نظارت شدید بر سفرهای طالبان به خارج از کشور، تا زمانی که آنها مکاتب را به روی دختران باز نکنند، تا زمانی که اقدامات تبعیض‌آمیز و سوءاستفاده‌های خود را متوقف نکنند، ضروری است. این جرایم را نمی‌توان در مصونیت و بدون مجازات
انجام داد. در رعایت حقوق بشر نمی‌توان رویکرد سلیقه‌ای داشت.
پافشاری بر رویه خصمانه در برابر زنان توسط طالبان، بار دیگر در صورت لزوم ثابت می‌کند که آنها تغییر نکرده‌اند.
به امید آنکه اقدامات ملموس و مشهودی از جانب ما در انظار جهان انجام شود که نشان دهنده عزم ما برای رد کردن این وضعیتِ غیر
قابل تحمل است.
آقای رئیس‌جمهور، خانم‌رئیس مجلس اروپا و آقای نماینده عالی اتحادیه در روابط خارجی و سیاست امنیتی، عالی‌ترین احترامات ما را پذیرا شوید.
