گزارش ها

پیام یک چریک؛ به هم‌تبارانم در خارج از کشور

فرمانده اسفندیار اندرابی

پس از اگست 2021 که افغانستان سقوط کرد؛ نظام جمهوریت با فرار اشرف غنی احمدزی، رییس جمهور وقت، فروپاشید و کشور طی یک معامله میان امریکاییان و طالبان، به گروه جاهل و فاشیست طالب تسلیم داده شد، ده‌ها هزار هم‌وطن ما از کشور فرار کردند تا از زیر سایه‌ی شوم حاکمیت مستبدانه‌ی طالبان، رخت خویش بدر برده باشند. اکثریت این هم‌وطنان ما را جوانان تشکیل می‌دهد؛ جوانانی که در طی بیست سال گذشته رشد کردند، بالیدند و قشر فعال، متحرک و پویای جامعه را تشکیل دادند.

با این‌که رفتن این کتله‌ی عظیم انسانی که اکثریت شان تحصیل یافته و درس خوانده بودند، برای حفظ و زنده ماندن شان امریست نیکو، اما برون شدن این‌همه انسان درس خوانده و تحصیل یافته از کشوری مانند افغانستان که سخت به نیروی متخصص و جوان نیاز دارد، فرار مغزها محسوب می‌گردد، از جانب دیگر این نیرو به خوبی می‌توانست در برابر طالبان ایستاده‌گی کرده، بازوی مقاوم مقاومت باشند.  

تحلیل‌گران حوزه نظامی فکر می‌کردند که نیروی جوان تربیه شده در بیست سال پسین کشور با باور های طالبانی مخالف اند و احتمال رویاروی این قشر با طالبان وجود دارد. شکی نیست در حال حاضر اکثریت مقاومت‌گران که در ساحات مختلف کشور به ویژه شمال و شمال‌شرق در برابر طالبان می‌رزمند، کمتر از چهل سال سن دارند. برای همین است که طالبان نیز برای برون شدن این قشر از کشور خرسند هستند.

به هر تقدیر اینک که شمار زیادی از هم‌تباران ما به کشور های خارجی به ویژه اروپا و امریکا رفته اند، نیاز است که با جوانانی که زنده‌گی در زیر حاکمیت فاشیستی طالبان را مایه ننگ دانسته و با پذیرفتن خطر مرگ، سلاح خویش به دست گرفته برای مبارزه و نبرد در برابر گروه فاشیست طالبان به کوه‌ها و دره‌های سرزمین ما برآمده اند، هم‌صدا و هم‌نوا شوند و صدای خویش را در حمایت از داعیه مقاومت بلندتر و رساتر بسازند.

به پندار من بدون هماهنگی و هم‌صدا شدن مبارزان خط اول مقاومت مسلحانه با هم‌تباران اروپا و امریکا نشین پیروزی در میدان جنگ دیرتر بدست می‌آید. هم‌تباران ما در غرب باید بدانند که مسئولیت شان در قبال آرامش مردم و کشور شان پایان نیافته است! جا دارد تا مثالی ارایه کنم:

طالب که امروز حاکم کشور است، از راه جنگ و زور نظام قبلی را شکست نداده است، اگر جنگ‌جویان‌شان در کشور هرازگاهی با ارتش دولت قبلی درگیر می‌شدند، اما لابی‌گران بی‌شمار آن‌ها در کشور های همسایه، منطقه و جهان، همیشه و بدون وقفه برای اهداف و برنامه های آن‌ها به صورت منظم و برنامه‌ریزی شده تبلیغ می‌کردند. از طرف دیگر تعدادی از حامیان شان در کشور های خاورمیانه زیرنام ذکات و صدقات مبالغ هنگفت پول را جمع آوری کرده، به جبهه جنگ می‌فرستادند.

جبهه مقاومت ملی و نیروهای رزمی این جبهه هر صدای که به حمایت از ما بلند شود و هر دستی را که برای حمایت و کمک جانب ما دراز شود، و ما را در رسیدن به هدف والای مبارزه‌ی ما که همانا آزادی سرزمین ما از اشغال بیگانگان و گروه فاشیست طالب است، کمک کند، استقبال می‌کند. هم‌وطنان ما در بیرون از کشور می‌توانند در عرصه های ذیل حامی و هم‌کار ما باشند:

جارچیان عدالت شوید

فرد فرد شما باید به صورت دوام‌دار عدالت را فریاد بزنید. هرکدام می‌توانید به بسیار ساده‌گی به بلندگوی آزادی و عدالت مبدل شوید و پی‌هم و خسته‌گی‌ناپذیر درد مردم خود را جار بزنید. آن‌قدر بلند فریاد بکشید تا گوش‌های ناشنوای تصمیم‌گیرنده‌گان در کاخ‌های غرب، فریادهای شما را بشنوند. اگر نخواستند فریاد تان را بشنوند، با تظاهرات و برآمدن در خیابان ها حضورتان را به آن‌ها نشان بدهید و با سایر روش‌های مبارزات مدنی، اعتراض‌تان را نسبت به سیاست‌های دو رو و دو پهلوی آن‌ها ابراز کنید.

آنچه امروز در کشور ما سبب جنگ شده است رویا روی دو روایت است؛ یک طرف دنبال تحقق روایت عدالت و زندگی انسانی و‌ آبرومند با خود و با جهان است و طرف دیگر دنبال تحقق روایت هژمونی و له کردن هویت، زبان، ارزش های والای انسانی و جنگیدن با تمام مظاهر تمدن انسانی. در‌ این شکی نیست که دست‌گاهای استخباراتی دنیا واقعیت جنگ افغانستان را می‌دانند. اما با این‌هم ما مسئولیت داریم که در هرجا و مکانی بلندگوی مردم و جامعه‌ی خود باشیم و برای رهایی کشور و مردم خود از اشغال بیگانگان به صورت خستگی ناپذیر تلاش کنیم.

حمایت مالی

این مورد را ساده نگیرد. اگر هم تباران ما در اروپا ‌و امریکا به گروه های ۱۰۰ نفری یا بیشتر و یا کمتر تقسیم شوند و ماهانه جبهه های جنگ را به قدر توان حمایت مالی کنند، خیلی موثر واقع می‌شود. هدف ما تنها کمک به جبهه‌ی اندراب و یا پنجشیر نیست. در هر گوشه‌ی از کشور ما که جبهه‌ی بر ضد طالب ایجاد می‌شود، باید مورد حمایت قرار بگیرد. هم‌چنان هدف تنها کمک به قرارگاه ها و پایگاه های نیروهای رزمی مقاومت نیست، شما می‌توانید به خانواده‌های نیروهای مقاومت، به ویژه خانواده های شهدا کمک کنید. خیلی ها ممکن باور داشته باشند که بدون حمایت مالی و سیاسی بیرونی (کشوری) جبهات مسلحانه ضد طالب به پیروزی دست نمی‌یابند؛ مقاومت مسلحانه‌ی نزده ماهه جوانان دلاور در شمال‌شرق کشور نشان داد که بدون حمایت خارجی هم می‌شود که علیه یک گروه تروریستی تا دندان مسلح جنگید و او را به زانو در آورد. در بیشتر از یک سال هیچ کشوری از جبهه مقاومت ملی حمایت نکرد، اما با این‌هم نیروهای رزمی ما توانستند ضربات مهلکی بر ماشین جنگی طالبان وارد کنند. در یک چنین احوالی حمایت و کمک هم‌تباران و هم‌وطنان ما در خارج از کشور، نه تنها مایه قوت قلب برای رزمنده‌گان آزادی خواهد بود، بلکه روند پیروزی ما را سرعت بیشتر خواهد بخشید و ما را زودتر به هدف خواهد رسانید. این وعده ای خداوند رحمان است.

نوشته های هم‌سان

Back to top button