صبور رحیل دولتشاهی
چرا طالبان از وجود مقاومت و جنگ انکار می‌کنند؟ چرا این‌ها در برابر مردم و اهالی جبهات مقاومت از اوج خشونت استفاده می‌کنند و از دست یازیدن به هرنوع جنایت جنگی ابایی ندارند؟
پاسخ این است که خلیل‌زاد جهانیان را قناعت داده بود طالب توانایی اداره‌ی این کشور را دارد و اگر با سلاح و مهمات کافی تقویت شود، ثبات در را تامین می‌کنند و امنیت می‌آورند. برنامه بر همین پایه بنا و قدرت به طالب تسلیم داده‌شد.
اما مقاومت مردمی این شیر برفی را آب کرده روان است. به همین دلیل طالب پیوسته از وقوع جنگ و درگیری انکار می‌کند و تلاش دارد تا نشان بدهد که اوضاع زیر کنترول شان است.
همدستان نرم و سخت شان نیر در همین راستا و سیاست عمل می‌کنند.
انکار ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان، از جنگ و تلفات طالبان در آن، خاموشی خلیل‌زاد در قبال کشتار و استبداد طالب، صلح‌طلبی و بیهوده خواندن جنگ توسط لابیگران طالب در رسانه‌ها، موضع‌گیری‌های ناروشن عبدالله و کرزی در برابر روی‌دادها…، همه تقویه کننده همین پروژه و دکترین است که طالب شکست‌ناپذیر است و توانایی اداره کشور با مشت آهنین را دارد.
خاموشی آمریکا و سایر جهانیان در برابر لاف و پتاق طالبان که امریکای ابر قدرت و ۴۱ کشور را شکست داده‌اند نیز تلاشیست برای قبولاندن این جهنمیان در جایگاه یک نیروی قهار، ناشکستنی، و ازین رو ثبات‌آور.
به گفته زلا زازی که از قضا هم‌ولایتی ذبیح‌الله مجاهد و عضو جبهه مقاومت ملی است، مقاومت تصور و بتی که طالبان از خود ایجاد و در اذهان جاداده‌است را درهم می‌شکند. اینست که از وجود مقاومت و جنگ در کشور انکار می‌کنند.
چنانچه تاکنون شاهد بوده‌ایم، طالب درین قبال تنها دو گزینه دارد: در رسانه‌ها از وجود جنگ انکار کند و در جبهات با خشونت و وحشت تمام در برابر مردم ملکی کار گرفته روحیه مقاومت در میان مردم را به حساب خودشان، سرکوب کنند.
این برنامه، تنها و تنها با مقاومت طولانی‌مدن و جنگ پایدار برای پایان دادن به سلطه‌ی مطلق قومی افشا و ناکام خواهد شد. چنانچه تاکنون چنین بوده است.
