آریاپرس
محترم احمدمسعود رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان پس از چندین ماه در یک پیام ویدویی که به مناسبت فرارسیدن سال نو خورشیدی به نشر رسیده است، سکوت خویش را شکسته و دیدگاه های خود را در مورد برخی از موارد ابراز کردند. پیام آقای مسعود واکنش های متفاوت و متناقضی را در میان مردم برانگیخت. در حالی که عده‌ای او را به دلیل این که پیامش خالی از شور و حال انقلابی بود، مورد انتقاد قرار دادند، عده‌ای دیگر به دلیل این که پیام در یک فضای عاری از احساسات و هیجانات، با آرامش و متانت ارایه گردید او را تحسین کردند.
محترم احمدمسعود پیام خود را با درود بر روان شهدا و با این آرزو که در سال جدید افغانستان شاهد آرامش، صلح، پیروزی، بهروزی و بالاتر از همه شاهد آزادی و عدالت باشد، آغاز کرد. سپس نسبت به دخترانی که در نخستین روز آغاز سال تعلیمی با دروازه های بستۀ مکتب ها روبرو شدند، اظهار همدردی کرده، فرمود: این را بدانید که شما پیروز هستید و تا زمانی که انگیزه برای آموختن دانش در شما وجود دارد، هیچ گروهی توان ایستادگی در برابر شما را ندارد. علاقه و تلاش شما برای آموختن علم و دانش به من و هم‌سنگرانم مایۀ افتخار و غرور است.
نحوۀ ثبت پیام به صورت بسیار دقیق برنامه ریزی شده بود، جز این که گاهی زاویۀ دوربین فلمبرداری تغییر می‌خورد؛ امری که در همچو موارد پسندیده نیست، هیچ ملاحظۀ دیگری در نحوۀ ثبت پیام وجود نداشت. جناب احمدمسعود کلاه پکول به سر داشت که نماد جهاد و مقاومت مردم افغانستان است و در کنارش پرچم دولت اسلامی افغانستان که به پرچم مقاومت معروف گردیده است در پهلوی پرچم سه رنگ جمهوریت قرار داشت. این نکات به خوبی نشان می‌دهد که او متوجه تمام ریزه کاری های نمادین در ارایۀ پیام خود بوده است.
اگر بتوان از این پیام بیست و چهار دقیقه‌ای یک محور مشخص بیرون کشید، بی‌تردید آن محور تاکید او بر اتحاد و همبستگی مردم افغانستان است. او بار بار در پیام خود تاکید بر همبستگی و اتحاد داشت، امری که آن را برای پیروزی مقاومت حیاتی می‌داند.
او از سال گذشته به عنوان سال بد یاد کرد، سالی که در آن افغانستان به قول او سرمایه های ملی خویش چون اردو، پولیس، نیرو های امنیت ملی و نظام سیاسی خویش را به اثر توطیه ها و نبودن ارادۀ واقعی در میان طالبان برای ختم جنگ و علاقمندی آنها برای گرفتن قدرت سیاسی از مجرای زور، از دست داد و ملیون ها باشندۀ این سرزمین مجبور به ترک کشور و فرار شدند.
او اما به صورت مشخص از نقش اشرف غنی یا اعضای بلند رتبۀ دولت سابق در فروپاشی نظام جمهوریت، سخنی به میان نیاورد.
اگر بتوان از این پیام بیست و چهار دقیقه‌ای یک محور مشخص بیرون کشید، بی‌تردید آن محور تاکید او بر اتحاد و همبستگی مردم افغانستان است. او بار بار در پیام خود تاکید بر همبستگی و اتحاد داشت، امری که آن را برای پیروزی مقاومت حیاتی می‌داند.
به گونۀ بسیار مختصر و گذرا در مورد حوادثی که منجر به جنگ میان نیرو های جبهه مقاومت و طالبان گردید، صحبت کرد. عمده‌تری نکاتِ حرف هایش در این مورد این بود که جبهه مقاومت با پیشنهاد علمای در صدد مذاکره با طالبان برآمدند، تا زمینۀ قطع جنگ فراهم شود. اما به قول احمدمسعود طالبان فقط دو چیز می‌خواستند: تسلیمی و بیعت.
جناب احمدمسعود در پیام خویش مشخصاً بانوان، علمای دینی و سربازان و افسران نیرو های مسلح کشور را مورد خطاب قرار داد.
او خطاب به بانوان گفت که شما قلب تپندۀ آزادی‌خواهی و مقاومت مردم افغانستان هستید. خطاب به علمای دین اظهار داشت که در صف مردم افغانستان بیاستند و در برابر رفتار ضد دینی طالبان موضع صریح و روشن بگیرند. به همین ترتیب به افسران و سربازان نیرو های مسلح سابق کشور بشارت داد که به زودی جبهه مقاومت ملی برنامه های خویش را برای انسجام نیرو های قوای مسلح کشور آغاز کرده، افراد و گروه های پراگندۀ این نیرو ها را که در مناطق مختلف کشور سرگردان اند در صف مقاومت تنظیم خواهند کرد. این سخن محترم احمدمسعود را وقتی با اظهارات جنرال سمیع سادات از فرماندهان برجستۀ قوای مسلح پیشین افغانستان که در گفتگو با تلویزیون افغانستان اینترنشنل دو روز پس از نشر پیام احمدمسعود، ابراز گردید مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم که در زمینۀ ترتیب و تنظیم نیرو های مسلح پیشین افغانستان در صف مقاومت، برنامه های جدی وجود دارد. برای آگاهی مزید خواننده‌گان باید عرض کرد که جنرال سمیع سادات در گفت و گو با افغانستان اینترنشنل از مقاومت به رهبری احمدمسعود اعلان حمایت کرد.
یکی از بخش های جدال برانگیز سخنان محترم احمدمسعود اظهارات او در رابطه به برخورد های قومی در افغانستان بود.
به دلیل این که هویت تباری غالب در گروه طالبان هویت تباری پشتون است، رفتار آنها با مردمان اقوام دیگر شدیداً تبعیض آمیز است. ما شاهد هستیم که طالبان ده ها انسان بی‌گناه را به دلیل قومیت شان مورد شکنجه و آزار قرار داده یا کشته اند. این عمل‌کرد طالبان در میان فعالین سیاسی، اجتماعی، نویسنده‌گان و فرهنگیان اقوام غیر پشتون بازتاب خیلی منفی داشته است تا آن‌جا که برخی از آن ها مقاومت را فقط مبارزۀ رهایی بخش ملی برای رهایی اقوام تحت ستم از زیر سلطه و سیطرۀ قومی طالبان می‌دانند. عدم اشارۀ محترم احمدمسعود به معضلۀ استبداد قومی در افغانستان سبب نارضایتی برخی از کسانی که طرفدار این دیدگاه هستند، گردیده است. آ ااا
محترم احمدمسعود در پیام خود با تاکید گفت (این تنها مورد در پیامش بود که بر آن دوباره تاکید کرد) “ما به هیچ عنوان برخورد های قومی، تبعیض جنسیتی و اختلافات مذهبی را نمی‌پذیریم و هر فرد و گروهی که در پی این مسایل باشد، به هیچ عنوان مربوط ما و جبهه مقاومت نمی‌باشد”.
او در بخش دیگری از پیام خود اظهار داشت که اطلاعات موثق دارد که طالبان با گروه های ترویستی بین المللی در تماس اند و افغانستان در حال تبدیل شد به پایگاه این گروه ها است. برای جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به بهشت امن گروه های تروریستی احمدمسعود از جامعۀ جهانی و به ویژه سازمان ملل متحد خواست به تعهدات شان در قبال مردم افغانستان متعهد بمانند و مردم افغانستان را کمک کنند تا نظام سیاسی مردم‌سالار را که برخاسته از ارادۀ آزاد مردم باشد، بوجود بیاورند.
پیام محترم احمدمسعود رهبری جبهه مقاومت ملی افغانستان که به مناسبت سال نو خورشیدی به نشر رسیده است، گرم‌تر و جذاب‌تر می‌شد اگر در کنار تبریکی سال نو، از نوروز نیز یاد می‌کردند؛ نوروز که به قول استاد میرجلال الدین کزازی جشن رستاخیز است، جشن شگوفایی است، جشن نوشدگی است، رستن از پژمردگی، فروماندگی، سردی، تاریکی است. زیرا نوروز نوید جهانی نو، گرم، روشن را همواره به همراه می‌آورد. نوروز هم‌زمان است با بهار. بهار، روزگارِ رستاخیز گیتی است، زمستان، سرما، تاریکی، افسردگی، به فرجام می‌آید تا بهار؛ روشنایی، گرما، جار و جنب آغاز بگیرد.
و مگر نه این است که مقاومت رستاخیزی است در برابر سردی و تیره‌گی طالبانی؟ و مگر نه این است که هدف مقاومت آوردن چنین بهاری در سرزمین ماست تا از شر افسردگی و سردیی که به دلیل سیطرۀ طالبان بر کشور ما گسترده شده است، رهایی یابیم؟
