آریاپرس
بنابه گزارش‌هایی‌که از منابع موثق در اختیار آریا پرس قرار گرفته است، گروه طالبان ده‌ها خانواده از اعضای “جماعت انصارالله” گروهی از پیکارجویان مسلح متشکل از شهروندان کشور تاجیکستان را در مناطقی از نوار مرزی بین بدخشان افغانستان و تاجیکستان جابجا کرده است.
گروه “جماعت انصار الله” سال 2010 به رهبری فردی بنام دوست محمدُف، مشهور به مهدی ارسلان تشکیل شده است و از سوی دولت تاجیکستان و فدراتیف روسیه به عنوان گروه تروریستی اعلام و فعالیت آن در قلمرو تاجیکستان ممنوع شده است.
جماعت انصارالله متاثر از القاعده و از متحدان آن گروه گفته می‌شود که تجربه‌ی جنگیدن در کنار داعش در عراق و سوریه را نیز در کارنامه دارد.
به قول آگاهان فشارهای دولت چین و تبانی آنها با گروه مخوف برادران حقانی، طالبان را وادار به تجدید نظر در رابطه‌هاشان با گروه پیکارجویان مسلح “ترکستان شرقی” کرده است‌که در نتیجه، پیکارجویان گروه ترکستان شرقی از سوی طالبان مجبور ساخته شده‌اند تا پایگاه‌های مستحکم شان که در نوار مرزی مشترک با چین در قلمرو بدخشان افغانستان قرار دارد را ترک نموده و به جاهای دیگر جابجا یا متواری شوند تا در عوض در پایگاه‌های آنها در مناطق همچون دره‌ی “خُستک” و دره “شاله” افراد گروه تروریستی جماعت انصارالله تاجیکستان جابجا شوند.
به قول آگاهان گروه پیکارجویان مسلح “حرکت انصار الله” درحال حاضر مورد حمایت همه‌جانبه طالبان به ویژه شبکه‌ی حقانی قرار گرفته و افراد این گروه با خانواده‌هاشان در شهرستان‌های وردوج، خُستک و بهارک جابجا شده اند.
شاهدان عینی می‌گویند برای اعضای گروهک تروریستی “حرکت انصارالله” از بدخشان شناسنامه توزیع شده و عده‌یی از مردان این گروه در تشکیلات محلی امارت طالبان توظیف شده‌اند. اما واحدهای نظامی این گروه که در جنب واحدهای نظامی طالبان در بدخشان حضور و دارای استقلال عمل می‌باشند در مناطق استراتیژیک مرز میان تاجیکستان و افغانستان مستقر شده‌اند.
پخش خبر حضور و فعالیت آزادانه‌ی گروه‌های مسلح جماعت انصارالله، ترکستان شرقی، داعش و دیگر گروه‌های تندرو پیرو خط القاعده در خاک کشور افغانستان و ولایت بدخشان که با سه کشور تاجیکستان، چین و پاکستان دارای مرز طولانی و مشترک است باعث نگرانی آگاهان نظامی و سیاسی در افغانستان و منطقه شده است.
گفتنی است‌که حضور پیکارجویان مسلح خارجی در شمال افغانستان، برمی‌گردد به پنج‌سال اول حاکمیت طالبان که اجازه دادند تعداد قابل ملاحظه‌ی افراد جهادی خارجی از مردمان شاخ افریقا تا اویغورهای چین و اعراب فلسطینی، بنگلادیشی و چچن اکثرا دارای سابقه‌ی جنایی که مورد پیگرد دولت‌های متبوعه‌شان قرار داشتند وارد افغانستان شوند و در مرحله‌ی بعدی در سایه‌ی تاریک سیاست‌های قومی رژیم‌های کرزی و غنی احمدزی، لانه‌ها و پایگاه‌های مستحکم در شمال کشور ایجاد نمایند.
حضور افراد خارجی در شمال افغانستان از طرف دولت‌های پسابن به‌گونه‌یی عادی‌سازی و حمایت شد که یک‌تن پاکستانی به عنوان نماینده‌ی مردم کندز به مجلس نمایندگان افغانستان وارد شده و آن‌جا با موضع‌گیری‌های غیراصولی قومی سبب ایجاد تنش و حتی برخورد فزیکی میان نمایندگان می‌شد.
همین اکنون تعداد قابل ملاحظه‌ی افراد خارجی مسلح مربوط به گروه‌های دهشت‌افگن چون داعش در سراسر مناطق شمال افغانستان، از جمله قرقین و خمیاب و درقد و دره‌های شاله و خُستک، این نگرانی را به بار آورده که شمال افغانستان مبدل به “وزیرستانی جنوبی” دیگر شده است‌که نقش مرکزی و عمده‌ی این گروه‌های دهشت‌افگن برنامه‌ریزی برای ایجاد بی‌ثباتی در کشورهای همسایه و منطقه است.
بنابراین بهتر است کشورهای منطقه و جهان پیش از این‌که دیر شود در باره‌ی حضور این گروه‌های دهشت‌افگن در شمال افغانستان بیندیشند.
