آریاپرس
به تاریخ 22 اسد سال جاری به تعداد ده ها خانم در جاده های کابل برآمده و خواستار تظاهرات صلح آمیز با شعار «نان، کار، آزادی» و « عدالت، عدالت خسته ایم از جهالت» شدند. اما ساعتی نگذشته بود که طالبان مانع این تظاهرات شده و با شلیک گلوله به سوی معترضان، خواهان متفرق ساختن آن ها شدند. بر اساس گزارش های رسیده به آریاپرس طالبان همچنان بیشتر از ده نفر خبرنگارانی را که می‌خواستند این تظاهرات را پوشش بدهند دستگیر و زندانی ساختند.
گزارشگر ما از کابل می‌گوید که در اثر شلیک طالبان تعدادی از خانم ها مجروح شده اند، طالبان تیلفون های همراه اعتراض کننده‌ها را به زور از پیش شان گرفته اند. در مواردی همچنان گزارش از برخورد فزیکی با متعرضان به آریا پرس رسیده است که در ویدیو ها و تصاویر این اعتراضات نیز این موارد به وضاحت معلوم می شود.
این تظاهرات که به مناسب 15 اگست روز تحویل دهی کابل از جانب ادارۀ اشرف غنی، رییس جمهور فراری به گروه تروریستی طالبان از طرف جنبش‌ها و حرکت‌های اعتراضی زنان، احزاب سیاسی و فعالان مدنی همسو راه اندازی شده بود در قطعنامه خود خواستار موارد آتی شده اند:
۱. پس از روی کار آمدن طالبان دروازه های مکاتب به روی دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم بدون هیچگونه توجیه شرعی، قانونی، حقوقی و انسانی مسدود گردیده است. جنبش‌های اعتراضی زنان و نهادهای همسو به نمایندگی مردم افغانستان بارها از گروه طالب خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه گردیده است. با توجه به این‌که آموزش حق اسلامی و انسانی و شهروندی‌ست و با هیچگونه ممانعت شرعی مواجه نیستیم، اما گروه حاکم تا هنوز هیچگونه اقدامی در راستایی بازگشایی مکاتب دختران نکرده است، یکبار دیگر خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه هستیم و به هیچ قیمتی از این داعیه‌ی برحق مردم افغانستان فروگذاشت نخواهیم کرد.
۲. بعد از روی کار آمدن طالبان در قدرت هزاران زن شغل‌های شان را از دست داده‌اند. اکثر این زنان نان آور و سرپرست خانواده‌های شان هستند، محرومیت زنان از کار و ممانعت شغلی در حوزه‌های گوناگون موجب افزایش فقر و گرسنگی شده است. این عمل‌کرد گروه طالبان فراتر از افزایش فقر و گرسنگی زنان را به سمت بحران انسانی سوق داده است. ما خواستار اقدامات عملی، فوری و به رسمیت شناختن حق کار زنان، فراهم کردن زمینه کاری و اجازه دادن آنان به وظیفه و شغل‌های شان هستیم. ۱۵ آگست «روز همبستگی زنان افغانستان» از داعیه‌ی حق کار زنان با قاطعیت تمام حمایت و پشتیبانی نموده و به مبارزات مدنی خویش تا تحقق آن همچنان ادامه خواهند داد.
۳. ما شاهد نقض حقوق بشری، محکومیت‌ها و محرومیت‌ها، سلب آزادی، سرکوب اعتراضات مدنی، اعمال محدودیت به رسانه‌ها، محروم نگه داشتن اقلیت‌های مذهبی و قومی از حقوق مشارکتی و محدود ساختن گروه‌های مذهبی، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه‌ها و خشونت‌ها از سوی گروه حاکم بالای اقشار مختلف مردم بویژه زنان هستیم. نقض حقوق بشری و وضع محدودیت‌ها بر زنان برای مردم افغانستان قابل قبول نیست. آنچه که امروز بر مردم افغانستان بخصوص زنان تحمیل می‌گردد در تعارض به حقوق مدنی، شهروندی و فرهنگ جامعه افغانستان است. حقوق زنان، اقوام، مذاهب، اقلیت‌ها، گروه‌های فکری، طبقاتی و سیاسی باید به رسمیت شناخته شود تا از بدترشدن وضعیت به سمت نابسامانی و عقب‌ماندگی بیشتر مواجه نگردیم.
۴. ما در حرکت اعتراضی ۱۵ آگست «روز همبستگی زنان افغانستان» مشارکت سیاسی زنان را اصل می‌پنداریم حضور معنی‌دار و تصمیم‌گیرنده زنان در سطوح مختلف از یکی از خواسته‌های مهم مان به شمار می‌رود.
در کنار مشارکت سیاسی، همه‌ی اقوام ساکن در کشور با توجه به تفاوت دیدگاه و اختلافات فکری و سیاسی براساس اصل شایسته سالاری بدور از هرگونه تبعیض نژادی، قومی، زبانی، سمتی و گروهی زنان نیز باید سهم برابر داشته باشند. ما باور داریم که افغانستان خانه‌ی مشترک همه‌ی اقوام باهم برابر افغانستان است. انحصار طلبی و حکومت تک قومی مطالبات و خواسته‌های مردم افغانستان را برنمی‌تابد و در تعارض با افغانستان با ثبات و توسعه‌یافته و عاری از خشونت خواهد بود.
در کنار مشارکت سیاسی، همه‌ی اقوام ساکن در کشور با توجه به تفاوت دیدگاه و اختلافات فکری و سیاسی براساس اصل شایسته سالاری بدور از هرگونه تبعیض نژادی، قومی، زبانی، سمتی و گروهی سهم برابر داشته باشند. ما باور داریم که افغانستان خانه‌ی مشترک همه‌ی اقوام باهم برابر افغانستان است. انحصار طلبی و حکومت تک قومی مطالبات و خواسته‌های مردم افغانستان را برنمی‌تابد و در تعارض با افغانستان با ثبات و توسعه‌یافته و عاری از خشونت خواهد بود.
۴. در طول یک سال گذشته شاهد برخوردهایی تبعیض‌آمیز جنسیتی، قومی، زبانی و گروهی بوده‌ایم. برخوردهای که منجر به بازداشت، خشونت، لت و کوب و حتا قتل شده است. ما خواستار شناسایی و به محاکمه کشانیدن افراد که مرتکب این رفتارهای غیر انسانی و غیر اسلامی گردیده‌اند هستیم.
به بازداشت‌های خورد سرانه، اعمال تبعیض، خشونت، سرکوب و قتل‌های غیرفانونی باید هرچه زودتر پایان داده شود.
۵. رسانه‌ها و مطبوعات از دستآوردهای مردم افغانستان به شمار می‌روند، دسترسی به اطلاعات حق نهادهای مستقل رسانه‌ای و شهروندان کشور است، وضع محدودیت‌ها در حوزه‌ی اطلاع رسانی و دسترسی به اطلاعات، بازداشت و لت و کوب خبرنگاران و وضع قوانین سختگیرانه بر زنان که در رسانه‌ها کار می‌کنند از چالش‌های جدی‌ست، ما خواستار رفع چالش‌های موجود فراروی رسانه‌ها و مطبوعات در کشور می‌باشیم.
همچنان در ادامه این قطعنامه از سازمان ملل متحد، جامعه جهانی، سازمان‌های حقوق بشری و مدد رسان، کشورهای تاثیرگذار در قضیه افغانستان، کشورهای همسایه و منطقه که تا حالا مردم افغانستان را حمایت کرده اند تشکری و قدردانی نموده خواهان این شده اند که در قبال خواسته های مردم و به ویژه بانوان کشور بی تفاوت نبوده و اقدامات جدی نمایند.
در بند هفتم این قطعنامه تذکر داده شده است که طالبان قادر به آوردن امنیت و صلح در افغانستان نیستند و موجودیت رهبر گروه القاعده یک نمونه بارز این مسئله است و هشدار داده اند که دیر یا زود طالبان به یک تهدید بزرگی جهانی مبدل خواهند شد.
در بند آخر همچنان از مردم افغانستان در داخل و خارج کشور تشکری صورت گرفته و فراخوان داده شده است تا از تحقق اهداف و آرمان‌ها، خواسته‌ها و مطالبات زنان از جنبش‌ها و حرکت‌های مدنی و اعتراضی حمایت همه‌جانبه صورت گیرد. تظاهرات امروز کابل با مسما ساختن 15 اگست به عنوان «روز همبستگی زنان افغانستان» به پایان رسید.
