آریاپرس
منابع از پنجشیر خبر می‌دهند که روز گذشته گروهی از طالبان وارد آرامگاه قهرمان ملی کشور، شهید احمدشاه مسعود گردیده و سنگ آرامگاه او را که آیاتی از قرآن شریف بر آن حک گردیده بود، تخریب کردند و به زمین افگندند.
طالبان قبلاً نیز سنگ قبر این رهبر بزرگ افغاستان را شکسته و نسبت به مزار او بی‌حرمتی کرده بودند که سبب واکنش گستردۀ مردم در شبکه های اجتماعی و رسانه ها گردید.
در حالی که احترام به آرامگاه ها و قبور از جمله آموزه های دین اسلام و از ارزش های فرهنگی افغانستان است، طالبان و حامیان آنها بار ها اقدام به بی‌حرمتی نسبت به آرامگاه قهرمان ملی کشور کرده اند.
به باور آگاهان این اعمال طالبان بخشی از جنگ روانی این گروه است. آنها بدین وسیله می‌خواهند غرور و افتخار حوزۀ مقاومت را که احمدشاه مسعود نماد آن محسوب می‌گردد، در هم بشکنند. بدون تردید این اعمال طالبان به شکل خودسرانه و تصادفی اتفاق نمی‌افتند؛ آنها به بسیار خوبی می‌دانند که با اتن کردن در آرامگاه آمرصاحب، یا شکستن سنگ مزارش در حقیقت غرور مردمی را که در طول چهل سال گذشته بخاطر دفاع از سرزمین مادری خویش از هیچ نوع قربانی و ایثار دریغ نورزیدند، می‌شکنند و شکستن غرور آنها را برای در هم شکستن ارادۀ شان به منظور ادامۀ مقاومت یک امر حتمی می‌پندارند.
طالبان اما ناآگاه از این اند که این رفتار آنها نه تنها ارادۀ مردم را برای ادامۀ مقاومت در هم نمی‌شکند، بلکه دلیلی می‌شود بر هزاران دلیل دیگر که مقاومت و نبرد در برابر این گروه تا زمانی که خورشید آزادی بر فضای کشور ما بتابد، باید ادامه یابد. این اعمال طالبان خشم مردم را نسبت به خودشان افزایش داده، سبب تحکیم هرچه بیشتر ارادۀ آنها به منظور ادامۀ مقاومت می‌گردد.
همین دیروز بود که از دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل خبر رسید که طالبان تصاویر شعرا و نویسنده‌گان فارسی زبان را از در و دیوار این دانشکده پایین کرده اند، کوچ اجباری هزاران خانوادۀ بومی تاجیک و ازبیک در ولایت تخار و جابجایی ناقلین پشتون در خانه های آنها، حمایت و تقویت کوچی ها در برابر مردم ده نشین هزاره‌جات و ده ها نمونۀ دیگر از این دست همه نشان‌دهندۀ این امر اند که طالبان برای ادامۀ قدرت و حاکمیت شان نیاز دارند تا مردمان اقوام غیر پشتون ساکن افغانستان را به شیوه های مختلف تحقیر، توهین و خورد و خمیر کنند تا گرایش های آزادی‌خواهی و مقاومت را در آنها نابود کنند. اما مردم افغانستان اینک مردم صد سال قبل نیستند، این مردم از کوره های تفتان چهل سال جنگ و مبارزه بدر آمده اند، دشوار است که بتوان آنها را اینک ترساند و ارادۀ شان را برای ادامۀ مقاومت تضعیف کرد.
